جامعه‌شناسان و میرحسن موسوی

جامعه‌شناسان لب به سخن گشودند و این بار در یک اقدام جمعی با امضای بیانیه‌ای شرایط اجتماعی و فرهنگی جامعه را تحلیل کرده و بر مبنای آن اعلام کردند به میرحسین موسوی رأی می‌دهند. مطمئن هستم اگر دوستان زمان بیشتری می‌گذاشتند می‌توانستند امضای بیشتری از استادان دانشگاه در این حوزه در دانشگاه‌های کشور جمع‌آوری کنند. از این رو، من این اعلامیه را مواضع فقط 75 نفر نمی‌دانم. علاوه بر این که جامعه‌شناسان بسیاری هستند که در دانشگاه‌ها تدریس نمی‌کنند و در مراکز پژوهشی فعالیت دارند و آن‌ها نیز آمادگی امضای اعلامیه را داشتند.
برای اولین بار می‌بینیم که جامعه‌شناسان،‌ توان و قدرت خود را در تحلیل فضای اجتماعی به نمایش می‌گذارند. آن‌ها در بیانیة خود به غفلت دولت در حوزة سیاست‌های گسترش همبستگی اجتماعی و تقویت بنیادهای فرهنگی اشاره کرده و آورده‌اند: «در سال‌های اخیر گویا ساختن یک جامعه سازمان‌نایافته اما شدیداً سیاست‌زده و متکی بر استقبال و بدرقه، بر توسعه جامعه‌ای دارای بنیان‌های مستحکم اخلاقی و سرشار از اعتماد عمومی و با عاملیت کنشگران فردی و جمعی مستقل اما مسئولیت‌پذیر ترجیح داشته است. دولت نهم، احتمالاً به همین دلیل، در زمینه اجرای مفاد اجتماعی و فرهنگی قانون برنامه چهارم توسعه دارای کارنامه‌ای نامطلوب است.»
تأکید به رکود پژوهش‌های اجتماعی و فرهنگی و توقف اجرای طرح‌ها و پیمایش‌های فرهنگی و اجتماعی در سطح ملی از جمله طرح سنجش ارزش‌ها و نگرش‌های ایرانیان که نشان می‌دهد دولت نهم چندان به واقعیت‌های زندگی اجتماعی مردم توجهی ندارد. باید افزود که این پژوهش‌ها در قانون برنامه سوم و چهارم آمده بود.
همچنین در بیانیه آمده است که اتکای دولت به توده‌های مردم و نادیده گرفتن نقش نخبگان فکری و فرهنگی، ایجاد تقابل‌های تصنعی بین نخبگان و توده‌ها، به حاشیه راندن منتقدان و ... به تقلیل و فرسایش سرمایه‌های اجتماعی و سیاسی و در نهایت تضعیف شالوده‌های مدنی جامعه انجامیده است.
آن‌ها اشاره کرده‌اند: نگاه دولت نهم به جامعه و انسان فن‌سالارانه است و در بسیاری از موارد نیز «مهندسان فاقد آموزش‌ها و دریافت‌های عمیق اجتماعی مسئولیت نهاد‌های آموزشی و فرهنگی را بر عهده داشته‌اند.» علاوه بر این که «در سال‌های اخیر امنیت اجتماعی عمدتاً به برخوردهای خشونت‌آمیز و پلیسی با اراذل و اوباش تقلیل یافته است؛ البته گاه به این بهانه و در پوشش برخورد با اراذل و اوباش خشن ترین برخوردها با جوانان ،زنان و افرادی که بر اساس تشخیص های عوامل انتظامی نابهنجار تلقی می شوند به امری رایج تبدیل شده است. »
تضعیف سرمایه‌های فرهنگی به جهت فقدان کاهش تبعیض‌های اجتماعی و فرهنگی، افزایش ناهمدلی بین نسل‌های گوناگون، کاهش مسئولیت‌پذیری در جامعه، کاهش احساس تعلق قومیت‌ها و گروه‌های زبانی مختلف به کلیتی به نام جامعه ایرانی، تضعیف احساسات و هویت‌های دینی و ملی، کاهش میزان گفتگو و تعامل بین گروه‌های گوناگون نخبگان فکری و فرهنگی و از جمله روحانیون و دانشگاهیان، میزان بهره‌برداری از ظرفیت‌های متنوع فرهنگی کشور به گونه‌ای خلاق در جهت گسترش تولید فرهنگی قابل مصرف در داخل و خارج از کشور و فقدان سیاست‌ها و برنامه‌های روشن برای تحقق همبستگی اجتماعی و فرهنگی از نکاتی است که به صورت پرسش مطرح شده است
آن‌ها در ادامه ضمن اشاره به ضرورت توجه به اهمیت مضاعف قلمروهای اجتماعی و فرهنگی و لزوم تغییر در شیوه های برخورد با مسائل اجتماعی و فرهنگی از میر حسین موسوی حمایت کرده‌اند.
چرا که سیاست‌های اجتماعی و فرهنگی اعلام شده توسط میر حسین موسوی را در جهت ارتقاء سرمایه‌های اجتماعی و فرهنگی و لزوم توجه به ظرافت‌های علمی، کارشناسی و سیاستی می‌دانند: از قبیل برقراری گفتگو بین نسل های گوناگون؛ استفاده از مزیت‌های اعتماد به جوانان و زنان به جای برخوردهای آمرانه و خشن؛ ضرورت کاربرد سازو کارهای اخلاقی و مدنی به جای تداوم طرح‌های رایج امنیت اجتماعی و گشت ارشاد؛ تلاش جهت گسترش فضای رسانه‌ای؛ تاکید بر گفتمان امید آفرین و اهتمام به ایجاد امید در بین مردم؛ استفاده از سرمایه‌های انسانی با ملاک توانایی خدمت به کشور حتی در صورت مخالفت با خط‌مشی دولت؛ اصلاح ساختارهای دوگانه ساز اجتماعی و جلوگیری از تفکیک شهروندان به خودی و غیرخودی و تجزیه خانواده بزرگ ملت؛ تاکید بر گفتمان مفاهمه ملی به جای قطبی سازی‌های سیاسی؛ تقویت اعتماد ملی و سرمایه اجتماعی؛ تامین گردش آزاد اطلاعات؛ افزایش اعتماد نسبت به جامعه فرهنگی کشور؛ت قویت تنوع فرهنگی به عنوان سرمایه‌ای تاریخی و ملی؛ اجرای حقوق قانونی اقلیت‌های قومی و مذهبی؛ حرکت به سوی جامعه چند صدایی؛ توجه جدی به ظرفیت‌های متنوع فرهنگ در توسعه کشور و تلاش برای گسترش تولید فرهنگی و هنری.  

برگرفته از آینده آبی